De bouw van zijn nieuwbouwhuis vond vaste plantenkweker Louis Griffioen niet zo spannend. Hij vertrouwde erop dat zijn woning in Reeuwijk netjes opgeleverd zou worden. Wel vond hij de bouw interessant. Het fascineerde hem hoe hij als opdrachtgever deel uitmaakte van het proces en hoe betrokken partijen elkaar op positieve wijze corrigeerden.
Louis: “Toen wij als broers de boomkwekerij van onze ouders overnamen, spraken we af dat we alle drie de mogelijkheid zouden krijgen een eigen huis te bouwen. Zelf heb ik er lange tijd geen behoefte aan gehad. Ik werkte veel, woonde in een flatje en was op vrije dagen meestal aan het zeilen. De situatie veranderde toen ik de zestig naderde en bedrijfsopvolging ter sprake kwam. Met het uitzicht op meer vrije tijd ontstond bij mij het verlangen naar meer woonruimte en een eigen plekje.
Het plaatje van een eigen woning had ik al lang in mijn hoofd. Dertig jaar geleden zag ik in de buurt van Hengelo een mooi huis in aanbouw en las ik op het bouwbord de naam van architect Robert Morsink. Die naam heb ik onthouden. Toen ik Robert opzocht, bleek hij nog steeds actief te zijn. De woning uit mijn herinnering kon hij zich goed herinneren. Het huis was weliswaar al wat gedateerd en te groot voor de bouwkavel, maar de karakteristieke elementen ervan kon hij opnieuw toepassen.
Meteen goed
Het huis dat Robert vervolgens voor mij ontwierp, past als een handschoen. Ik woon er alleen in. Het is normaal qua afmetingen, heeft minders slaapkamers dan een gezinswoning, maar meer vierkante meters per vertrek. Dankzij de vide kan ik vanuit de woonkamer door het dak naar buiten kijken. Vind ik mooi. Ook de combinatie van eikenhouten balken, gepotdekselde planken, witte stucgevel en oudhollandse dakpannen sprak me meteen aan. Het ontwerp was meteen goed. Ondanks wat aanpassingen op verzoek van de commissie welstand, is er aan de buitenkant weinig veranderd.
Familiebedrijf
Nadat we in een fabriek gevelstenen hadden uitgezocht, vertelde de architect over aannemer Robert van Leeuwen. Zijn bouwbedrijf zou geschikt zijn om het ontwerp te realiseren. Kort daarna werd het contact gelegd. We zijn om de tafel gaan zitten en hebben onze plannen uit de doeken gedaan. In die tijd was alles nog wel een beetje vaag. We hadden nog geen bouwvergunning en het ontwerp moest nog langs welstand. Uitspraken over een mogelijke bouwstart konden we niet doen.
Wat me bij Van Leeuwen tijdens de voorbereiding aansprak, was de uitstraling van een familiebedrijf, wat ik van ons eigen bedrijf ken. Mensen werken er al lang en zijn betrokken. Ook het ambachtelijke haalde ik eruit. Het huis dat ik voor ogen had, was geen prefab-woning, maar moest steen voor steen gebouwd worden. Daar moest de aannemer wel de skills voor hebben.
Alles haakte op elkaar aan
Voordat de eerste paal de grond in ging, werd me regelmatig gevraagd of ik geen bouwbegeleider ging inschakelen. Wat mij betreft hoefde dat niet. Omdat we kassen voor ons bedrijf en huizen voor mijn broers hebben laten bouwen, had ik ervaring en vond ik het proces niet zo spannend. Ook had ik tijd om de bouwplaats dagelijks te bezoeken, waarbij ik dan met de timmerlieden Niels en Tim sprak, of met uitvoerder Tim van Kouwen. Aardige gasten, leuke jongens. Als dat nodig was, had ik altijd het gevoel dat ik kon bijsturen.
Het laten bouwen van een eigen huis vond ik wel heel interessant. Ik startte met de uitgangspunten voor een ontwerp en werd vervolgens door betrokken partijen in het hele proces meegenomen. Van architect naar binnenhuisarchitect. Van aannemer naar installateur. Alles haakte op elkaar aan. Wat me daarbij opviel is dat de specialisten elkaar op een positieve wijze corrigeerden. Ze keken naar het ontwerp van de ander en dachten met elkaar mee. Toen bijvoorbeeld de spotjes door de elektricien waren ingetekend, was ik al tevreden, maar binnenhuisarchitect Henry Leusink vond dat het net wat strakker kon. Mensen versterkten elkaar. Dat vind ik mooi.
Waar gehakt wordt…
Tijdens de bouw had ik het vertrouwen in de mensen die erbij betrokken waren. Als iets anders liep dan voorzien, losten ze het in samenspraak op. Dat deden ze ook een jaar na oplevering. De houten kap was door de leverancier niet goed uitgelijnd en de eikenhouten balkconstructie bleek net te licht te zijn. Tja, waar gehakt wordt vallen spaanders, zeg ik dan, maar nadat ik de punten bij Robert van Leeuwen had gemeld, is er serieus naar gekeken en hebben partijen het keurig met elkaar opgelost. Ik ben heel tevreden.
Prima stekkie
Weet je wat bijzonder is? Bij beslissingsmomenten in ons bedrijf kan ik goed meegaan in de keuze van een ander, als dat voor het proces beter is. Ik stel me dan flexibel op. Maar bij dit huis was ik behoorlijk standvastig, omdat ik duidelijk in mijn hoofd had wat ik wilde. En dat is door architect, binnenhuisarchitect en aannemer perfect neergezet. Het is hier nu echt genieten. Het huis ligt aan een rustig weggetje en heeft een flinke tuin met uitzicht op landerijen en natuurgebied. Je krijgt een beetje vakantiegevoel als je hier woont. Een prima stekkie om oud te worden.”