Tijdens een bouwproces komt het zelden voor dat het dieptepunt ook het hoogtepunt is. Bij de realisatie van een vrijstaande woning in Zwaanshoek was dat het geval. Boven op een hoge berg van uitgegraven grond genoten Jeroen en Denise Grove van de gigantische kelderbak, het dieptepunt, waarin de ondergrondse bowlingbaan zijn plek zou krijgen.
Jeroen: “Dankzij dit huis is mijn droom verwezenlijkt. Nou ja, huis. Eigenlijk is het een bowlingbaan waar een woning omheen is gebouwd. Daar de sport voor mij een uit de hand gelopen hobby is, ik heb onder meer op Europees niveau gebowld, had ik al langer de wens om een privé-baan aan huis te hebben, waarop ik samen met vrienden, kennissen en familie zou kunnen trainen en spelen.
Het realiseren ervan is echter niet zo eenvoudig. Bestaande woningen hebben in het algemeen geen dertig meter tuin, die je ook nog eens volledig bebouwen mag. De oplossing zat ‘m in een vrije kavel die we lang-leve-Funda in een straal van 15 kilometer van ons vorige huis gevonden hebben. Daar waren we heel blij mee. We konden aan de slag.
De basis
Het team van Engel Architecten, bestaande uit Maarten en Jeffrey, begreep goed dat de bowlingbaan de basis van de woning vormde. Op de vraag: ‘Wat willen jullie nog meer?’, antwoordde ik: ‘een grote open ruimte, pooltafel, gezellig barretje en onze kantoren’. Ten aanzien van het huis zelf dachten we vooral praktisch: modern en strak, blokkendoos-achtig, geen gedonder met scheve wanden, waardoor er mooie, ruime kamers zouden ontstaan. Denise wenste daarbij een leefkeuken met eiland, inloopkast en sportkamer. Dat was het wel zo’n beetje.
Esthetisch en praktisch
Spannend aan de bouw vonden wij het kostenverhaal. Wat is haalbaar binnen budget? Wat niet? Wat moet je wel doen, wat niet? Wij hadden het voordeel dat een neef van Denise constructeur is en dat hij ons tijdens de voorbereiding adviseren kon in hoeverre het architectenontwerp dat esthetisch heel mooi was ook praktisch was. Dat bleek nuttig te zijn. Door de woning bijvoorbeeld 40 centimeter smaller te maken, waar wij nu niks van merken, werd de kostenpost van vloeren en balken aanzienlijk lager.
Ook Robert van Leeuwen dacht tijdens de voorbereiding mee. Vanuit zijn ervaring met ondergronds bouwen gaf hij keuzes en kwam hij met oplossingen voor vraagstukken aan, waar hij als aannemer eerder voor had gestaan. Dat gaf vertrouwen. ‘Dat komt wel goed’, dacht ik. Zo ben ik blij met het luik naar de kelder. Daardoor konden we bowlingspullen beneden krijgen.
Hoogtepunten, dieptepunten
Dat het tijdens de bouw van -niets naar iets- gaat, is me vooral bijgebleven. We zagen het echt veranderen. We genoten toen we vanaf een hoge berg uitgegraven grond op de kelderbak neerkeken. Het ‘dieptepunt’ van de bouw vormde voor ons vooral het hoogtepunt. Ook het moment dat we op het platte dak konden staan en over de bouw en omgeving uitkeken, was heel bijzonder.
Er waren ook échte dieptepunten. Op een gegeven moment moesten we in de kosten gaan snijden om te voorkomen dat het project financieel uit de hand zou gaan lopen. Wat dat betreft heeft uitvoerder Kees ons er meerdere malen doorheen getrokken. Tijdens vergaderingen in de keet, maar ook tijdens persoonlijke afstemmingsmomenten op de bouw kwam hij met voordeligere oplossingen aan die de kwaliteit nauwelijks zouden beïnvloeden.
Ook gaf Kees uitleg over hoe bepaalde processen werkten en wanneer-wat-door-wie geleverd zou worden. Wij hadden veel korte lijntjes met hem. Vaak persoonlijk, dat is beter dan het ontvangen van een foto, waarop je vervolgens iets beoordelen en kiezen moet. Ook met timmerlieden Toni en Dave hadden we goed contact. Als wij op de bouw rondliepen en er iets was, zochten ze ons op voor overleg. Het bouwteam hebben we als erg gezellig en vertrouwd ervaren.
Wauw
Wanneer ik nu door het huis loop, blijf ik de kelder een bijzonder geval vinden. Echt indrukwekkend. De rest van het huis vind ik eigenlijk niet zo bijzonder. Zoals wij tijdens de bouw altijd zeiden: ‘De kelder is van mij, alles bovengronds is van Denise.’ En zo namen wij ook vaak beslissingen.
Als familie en vrienden op bezoek komen en voor de eerste keer met de trap of lift mee naar beneden gaan, hebben ze vaak al een vermoeden, maar zodra die deur opengaat, is het toch van: ‘Wauw. Een eigen baan…, de droom van iedere bowler. Geweldig!”